Erissan
Personifikacja Saturna
Dołączył: 25 Sie 2010
Posty: 185
Przeczytał: 0 tematów
Ostrzeżeń: 0/3
|
 Wysłany: Śro 21:53, 25 Sie 2010 Temat postu: Dwoista natura kruka. |
|
|
<center>Rozdroże.
Życie kruka jako most między dobrem i złem.</center>
0. Wstęp - czyli kruki w symbolicznym świecie ptaków.
| Cytat: | Ptaki od zawsze były dla ludzi stworzeniami tajemniczymi i bliskimi bogom. Niemal każda religia zawiera w swoim systemie jakieś odniesienia do ptasiego świata. Jest to dowód na to, jak blisko człowiek jest związany z pierzastymi mieszkańcami niebios.
Ptaki były symbolem wyższych sfer nieba w wielu mitach, szczególnie w mitologii południowo-wschodniej Azji. Według Ibanów z Borneo pierwszymi istotami były duchy Ara i Irik, które przyjęły postać ptaków. Wzleciały one nad wody kosmiczne i z nich wydobyły dwa jaja – z jednego stworzyły Niebo, a z drugiego Ziemię.
Niemal każde bóstwo miało przypisanego ptaka, z którym często było utożsamiane. I tak, łabędź łączony jest ze starym motywem skrzydlatego fallusa i związany z grecką boginią Afrodytą. Symbolizował on jej rolę jako opiekunki spraw miłosnych, ale również wskazywał na cudowne urodziny bogini z obciętych genitaliów boga Kronosa, które spadły z niebios do morza. W hinduizmie atrybutem boga Brahmy była dosiadana przez niego niebiańska gęś Hamsa, która ucieleśniała ducha stworzenia. |
Obraz jest prosty i jednoznaczny. Ptaki symbolicznie przedstawiają dobro, troskę o człowieka, opiekuna. I już czujesz jak coś tutaj zgrzyta, prawda? Gdzie tutaj jest miesjce dla kruka? - możesz spytać. O tym będzie traktować mój artykuł, ukazujący podstawowe cechy owych czarnych zwierząt, wyróżniające je na tle swojej gromady.
Dziękuję za uwagę.
W razie potrzeby odpowiem na wasze pytania.
Życzę przyjemnego czytania.
I. Nie szata zdobi kruka... czy na pewno?
| Cytat: | | Czarna barwa jest symbolem zła, niemoralności, przesądów, strachu, ponurości, uporu, zmartwienia, nienawiści, niebezpieczeństwa, ohydy, oszustwu, tragedii, katastrofy, zniszczenia, smutku; żyznego czarnoziemu, ziemi, bóstw ziemi i podziemia, nocy, erynii, ciemności. śmierci, Zachodu (tj. śmierci), królestwa zmarłych, potępienia. Pieklą, diabła. rozpaczy. Czarnej Śmierci (dżumy), żałoby; zjawy, czarów. Północy, deszczu; grzechu. błędu, zemsty; adwentu, pokuty, Wielkiego Postu, Wielkiego Piątku; nieznanego; niższości; stałości, absolutu, nicości, niezmienności; mądrości; niewiedzy: wieczności, tajemnicy; macicy, miłości: snu. milczenia, bierności całkowitej. |
Barwa piór kruka od zarania dziejów była kojarzona z energią żeńską, bierną. Wszystkim tym, co dawniej (choć w dużym stopniu i dzisiaj) uważane było za gorsze, negatywne.
Kruki były istotami dwoistymi. Z jednej strony były jednymi z ptaków ("posłańców Bogów"), z drugiej jednak kojarzono je ze złem, strachem, tragedią. Nic dziwnego, że dosyć szybko zaczęto nazywać je "niosącymi śmierć". Był to most pomiędzy dwiema naturami tych zwierząt: bierną i okrutną, a aktywną i duchową.
Chcąc jednak zapoznać się lepiej z czarnopiórymi, należy zadać sobie jedno ważne pytanie: czym jest śmierć?
Symbolika śmierci, na podstawie m.in. znanej wszystkim karty tarota nr XIII "Śmierć".
<secret>
| Cytat: | | Śmierć symbolizuje (...) niewybredność, chwilę, szybkość, kres wędrówki, koniec okresu, epoki, bramę życia, przejście z jednego bytu do drugiego, (...)wielkie przebudzenie, mądrość ciała, oddzielenie duszy od ciała; cień. (...) los, (...) karę, zło, (...) króla strachów, (...) dług; ofiarę rozumu (...) |
| Cytat: | | Trzynasta karta Wielkich Arkanów nazwana została Śmiercią, a w "Tarocie Egipskim" Progiem / Przełomem. Karta ta, niestety, zawsze wywołuje lęk. Nigdy nie chodzi jednak o śmierć fizyczną, lecz o kwestie krążące tematycznie wokół śmierci symbolizującej wszelkiego rodzaju pożegnania, rezygnację, koniec miłości, otrzymanie wypowiedzenia itd. Chodzi więc o zakończenie pewnego etapu, a nie o koniec życia. Wiele rysunków przedstawiających śmierć z kart Tarota wywołuje grozę, a tym samym wątpliwa staje się ich przydatność. Dzięki takiej śmierci przekraczamy próg kierując się ku nowemu początkowi, co chyba najlepiej przedstawiono w Tarocie Ansata. Zawsze trzeba pamiętać, że coś musi umrzeć, by zrobić miejsce nowemu. |
| Cytat: | ZNACZENIE SYMBOLICZNE: to, co należy do tego świata, jest przejściowe i krótkotrwałe. Najsilniejsi ulegną ostrzu kosy, jak trawa na łąkach. Rozkład ciała fizycznego zaczyna się niepostrzeżenie. Nie należy w związku z tym odczuwać obawy, gdyż śmierć jest niczym innym, jak narodzinami w innym życiu. W kimś, kto poskramia swe instynkty, dusza we wspaniałej zgodzie z prawami uniwersalnymi tworzy nowego człowieka, człowieka boskiego przeznaczonego do nieśmiertelności. Karta ta oznacza transformację. Symbolizuje ona ruch, śmierć w celu odrodzenia. W swym znaczeniu elementarnym Śmierć przedstawia ewolucję stanu świadomości człowieka, która towarzyszy przechodzeniu kolejnych etapów życia. Karta ta jest jedną z najbardziej wpływowych i bez wątpienia jedną z najbardziej metafizycznych w całym Tarocie. Posiada ona dwoisty charakter: symbolizuje ukryte siły odnowicielskie oraz siły destrukcyjne, które niszczą bezpowrotnie.
USTAWIENIE POSTACI: Śmierć znajdująca się w ciemnej przestrzeni, symbolizującej ponure namiętności ludzkie oraz drogę ewolucji człowieka, który wciąż jeszcze błądzi w ciemnościach. Leżące na ziemi ręce i nogi nie są martwe, co oznacza, że śmierć uwalnia człowieka jedynie z życia fizycznego, nie pozbawiając go możliwości dalszego poruszania się. Ruch, przedstawiony przez stopę umieszczoną płasko, polega na przechodzeniu z jednej inkarnacji do drugiej. Ręce i nogi umieszczone na czarnym tle symbolizują związek życia i śmierci z ziemią, z której człowiek powstaje, aby umrzeć i znów się odrodzić. Dwie ręce wychylające się z czarnego tła oznaczają, że śmierć pobudza człowieka do uwolnienia się z materii i do wzniesienia się ku boskości. Dwie białe kości symbolizują nicość świata materii. Głowa dziecka o długich włosach symbolizuje pokonanie śmierci przez siłę umysłu oraz obecność w człowieku, począwszy od dzieciństwa, atrybutów boskości. Głowa z koroną oznacza, że za każdym razem, gdy przychodzi śmierć, człowiek wstępuje do królestwa, w którym nie ma ani dzieciństwa ani starości.
Śmierć ma tylko jedną stopę, co oznacza, że może działać tylko na planie fizycznym, plan duchowy pozostaje poza jej zasięgiem. |
| Cytat: | Najbardziej znanym wizerunkiem Karty Śmierć jest postać ludzkiego szkieletu wędrującego z kosą. Często ziemia, po której kroczy Śmierć, jest pokryta ludzkimi kośćmi. Czasami zamiast kościotrupa na karcie występuje konny jeździec trzymający kosę, łuk albo miecz.
Zmiana, przekształcenie, odnowienie, odrodzenie, strata, porażka, ryzyko, pokonanie niekorzystnej sytuacji, ostrzeżenie, osłabienie, niespodziewane zmiany, zakończenie kłopotów i niekorzystnych sytuacji, zerwanie kontaktów lub zakończenie związku, strata finansowa, choroba, narodziny nowych pomysłów, wypadek, koniec marzeń i planów.
Jest to karta transformacji. Zmiany dotyczyć będą Twojej psychiki. Możesz czuć, że coś w Tobie umiera lub, że tracisz kontakt z tym co było Ci bardzo bliskie a co jakby powoli znikało, oddalało się. W tym czasie będzie Ci tego brakowało. Tak naprawdę żal Ci się z tym rozstać ale np. nie masz na to czasu, bo oto masz nowe obowiązki, a nowe pcha się i domaga się abyś się nim zajął. To co charakterystyczne to brak alternatywy, nie ma możliwości ominięcia tego procesu. Przemiany są generowane z głębi duszy i jest to nieodwracalne.
Transformacja dotyczyć może sposobu myślenia, poglądów, starych przyzwyczajeń, często również miejsc, do których przywykłeś, pracy. To musi odejść jako bezużyteczne dla dalszego rozwoju i ustąpić miejsca nowym, choć niepewnym możliwościom. W tym czasie możesz odczuwać wielki przypływ energii lub całkowitą bezsilność. To oznaka totalnej transformacji problemu, który nas dotyczy. Jest to z reguły proces bolesny, ale dotyka głównie naszej psychiki. Wskazuje na odrodzenie, odnowienie, dojrzewanie psychiczne i emocjonalne, uwolnienie się od starych obciążeń i obowiązków. |
W skrócie: śmierć jest poddaniu się pewnym zasadom, które jednak uniemożliwiają wygodnickie życie. Wyzwanie, jakie nosi ze sobą symboliczna śmierć jest trudne i nie każdy jest w stanie mu podołać. To droga pełna rozstań, wyborów, rozdroży, wyrzeczeń. Trzeba zrezygnować z jednego (bezpiecznego, znanego), by powitać coś nowego (coś dającego człowiekowi możliwość rozwoju).
Śmierć to także świadomość, że nic nie jest trwałe. Wszystko przychodzi, trwa swój czas i odchodzi. Wiedza ta przynosi smutek, żal i cierpienie, ale jednocześnie pokazuje, iż trzeba korzystać ze wszystkiego, co przynosi życie. Drugiej okazji nie będzie. Śmierć przypomina, by żyć chwilą; cieszyć się zmianami, bo nas wzbogacają. Czasem trzeba też zerwać stare kontakty, coś zniszczyć, by się uwolnić i pójść dalej.
Śmierć symbolizuje karę. Karę, której wszyscy próbują uniknąć, a mało kto wie, że bez niej niczego by się nie nauczył.
</secret>
Co to znaczy? Jak odnosi się to do kruków? Do strachu, który czuli ludzie patrząc na te czarne stworzenia?
Jak to się odnosi do psychiki osoby z formą kruka?
Kruk przynosi ze sobą zmiany. Jeśli kiedykolwiek znałeś dobrze taką osobę, będziesz wiedział. Będziesz słyszeć nie raz. I poglądy, które głosi będą prawdopodobnie wywoływać u ciebie negatywne emocje: od strachu, przez poirytowanie, na nienawiści kończąc. Nic dziwnego. Trudno jest zrozumieć, dlaczego zawsze narzuca sobie i innym ograniczenia. Dlaczego sądzi wszystkich wokół? Dlaczego popiera okrutną sprawiedliwość? Dlaczego?
Droga, którą wybierają kruki jest trudna i wymagająca. Ludzie widząc ich starania, nazywają je szaleńcami, głupcami. Daj spokój, nie zbawisz świata swoimi sztywnymi zasadmi. - mówią, ale kruki nie słuchają.
Dla kruka ważniejsza jest sprawiedliwość (kara i nauka jaką ona nosi), niż okazywanie litości. Niż przyjaźń, niż dobro doczesne. I w porównaniu do reszty ptaków, potrafią karać nie tylko innych, ale także (a czasem głównie) i siebie. Dążą do samodyscypliny, pracowitości, duchowości, mądrości, nawet za cenę swojego samopoczucia*.
Odchodzą od tego, w czym nie widzą już nadziei. Z tego powodu często nazywane są zdrajcami; nie rzadziej znikają po prostu z pewnych miejsc, rozpływają się niczym we mgle. W pewnym momencie głęboko się angażują, a po chwili odchodzą (czują, że ani one nie są już potrzebne tam, ani same nie mogą się już w tych warunkach rozwijać**).
| Cytat: | | Czarność jako przcciwbarwa każdej innej barwy łączy się z ,,ciemnościami, które były nad głębokością” (Gen. 1,2), ł. pojęciem substancji uniwersalnej, prachaoseni, nocą, północą. |
Kruki przez swój "czarny kolor", wtapiają się w tło każdej złej sytuacji, przez co zaczyna się ludziom z nią kojarzyć. Innymi słowy, bardzo często ludzie kojarzą sobie taką osobą, z nieszczęściami, które je spotykają w jej obecności. Obwiniają ją o karę, jaką dostają od losu. (To ty mówiłeś/aś, że na to zasługuję. To twoja wina!). Może się to kończyć na oskarżaniu kruka o używanie magii. W końcu jak wyjaśnić fakt, że ten najpierw mówił, że kogoś powinno coś spotkać, a potem naprawdę to się stało? Na pewno nie mądrością takiej osoby, tylko czarną magią, nieprawdaż?
| Cytat: | | Bóg ciemność nazwał Nocą” (Gen. 1,5). Grecy zwali noc euphróne (poet. czas odpoczynku i radości). Rzymianie powiadali: i’n nocie consiiium — noc przynosi radę. Czarność nocy kończącej się świtaniem daje nadzieję odrodzenia, poranku, wyjścia z jaskini wtajemniczenia na światło dzienne. |
Na szczęście, na świecie są ludzie, którzy dzięki swojej inteligencji potrafią wynieść naukę z każdego doświadczenia. W takiej sytuacji, zamiast obwiniać kruka, zaczynają cieszyć się z jego obecności - jakoby to on właśnie przyniósł im tą wiedzę (choć zazwyczaj jest odwrotnie. Trzeba powiedzieć, że kruki mają tendencje do zjawiania się w miejsach, gdzie dzieje się coś dziwnego, niezwykłego, ważnego. Ich instynkt prowadzi je zazwyczaj do każdej sytuacji, która urozmaici ich życie o nowe, ciekawe doświadczenia).
| Cytat: | | Bogom chtonicznym, podziemnym, składano ofiary z czarnych zwierząt, również bogom głębin morskich (czarne byki — Posejdonowi). |
Podsumowanie.
Duża część ptaków to idealiści. Zdrowe - wierzą w wyższe wartości, kierują się nimi. Chcą naprawić świat, dopasować go do swojego utopijnego obrazu.
W większości przypadków kończy się to na pomaganiu bliźnim, nauczaniu, zainteresowaniu akcjami charytatywnymi, religią - wszelkimi rodzajami działań, które służą dobru. Ponieważ ich pojęcie dobra jest zgodne z powszechnym rozumieniem tego słowa, wypełnianie "misji" odbywa się łatwo i przyjemnie. Nikt nie krytykuje ich miłosiernych działań. Mają opinię trochę ekscentrycznych, ale miłych i przyjemnych osób.
Nie wszyscy mają jednak takie szczęście. Kruki 'cieszą się' złą sławą nie tylko jako zwierzęta. Spotykają się ze strachem, brakiem sympatii, a nawet nienawiścią ze strony otoczenia, tak samo jak ich zwierzęcy odpowiednicy. Dlaczego? Spróbujcie sobie połączyć wszystkie elementy, o których mówiłam. Sprawiedliwość noszona przez kruki jest okrutna i dosadna. Ludzie nie chcą ponosić odpowiedzialności za swoje złe czyny, dlatego z łatwością przychodzi im nienawidzenie wszystkiego, co z karą związane. Prawie nikt jednak nie chce być tępiony przez społeczeństwo. Lęk przed odrzuceniem sprawia, iż te czarne ptaki zaczynają tłumić swoje własne potrzeby. Z jednej strony pragną wprowadzać swój porządek, z drugiej starają się ukryć te skłonności. Często przybierają maskę uprzejmej, wybaczającej osoby, by wtopić się w tłum. W niektórych przypadkach, zaczynają na siłę kierować się zasadami uznawanymi przez otoczenie, tak, że stają się albinosami. Robią się wtedy łagodniejsze, mniej krytyczne i bardziej nastawione na uniknięciu konfrontacji z ludźmi wokół, niż robiłby to kruk czarny.
---
*Od feniksów (które wbrew pozorom są bardzo podobne) różni je głównie fakt, że kruki wolą cierpienie psychiczne, podczas gdy feniksy preferują cierpienie fizyczne.
**Kolejna różnica jest taka, że feniks zerwie wszelkie mosty, rozstanie się z kimś wprost. Podczas gdy kruk ulotni się bez słowa.
II. Planeta Saturn i Kruk.
Jeżeli ktoś nie wierzy w astrologię, bądź nie obchodzi go ona - może pominąć ten podpunkt.
| Cytat: | | Kruk jest symbolem niepokoju; choroby; śmierci, okrucieństwa; złości; chciwości, plądrowania, łupów; rozkładu trupiego; złych przeczuć, złej wróżby; samotności; długowieczności; myśli, pamięci: wszechwiedzy, proroctwa; nadziei; opatrzności: światła, świtu. symbolizował. U wielu ludów Wschodu i Zachodu kruki uważane są za ptaki złowróżbne, żałobne, wieszczące nieszczęścia, choroby, zarazy, wojnę i śmierć prawdopodobnie ze względu na ich czarne oczy, błyszczące czarne pióra i skrzeczący głos, a także dlatego, że żywią się padliną, że ciągną gromadnie za wojskiem oczekując krwawego łupu. |
Patrząc na te cechy, osoba zapoznana z astrologią na pewno skojarzyłaby kruki z Saturnem.* I w tym nie byłaby jedyna.
| Cytat: | | Poświęcony był wszystkim bohaterom i bogom Słońca, światła i wiedzy, jak Helios, Asklepios, Apollo, Kronos**, Saturn, Eliasz, Noe, Odyn, walijski bóg Bran i in. |
| Cytat: | | Niekiedy kruki uważane są (niesłusznie!) za wyrodnych rodziców, gdyż jakoby zaniedbują swe pisklęta. Biblijna Księga Hioba zapytuje: „Kto przygotowuje krukowi pokarm, gdy jego pisklęta wołają do Boga i tułają się bez pożywienia?” (38, 41). |
W astrologii Saturn często symbolizuje władze, autorytety, a zwłaszcza Ojca. Osoby posiadające negatywne aspekty Saturna do innych planet, bardzo często w dzieciństwie mają problemy z ojcem (który często zaniedbuje swoje dziecko, bądź nie może się nim opiekować z takich powodów jak śmierć, choroba czy ciężka praca). W takich przypadkach dziecko ma co prawda ciężkie dzieciństwo, ale uczy się odpowiedzialności, dyscypliny - a jeśli dużo pracuje, to odnosi większe sukcesy, niż osoby bez takowych aspektów.
Kruki rzadko kiedy opiekują się bliskimi w typowym tego słowa znaczeniu. Zamiast tego próbują motywować innych do przemyśleń, bywają stanowcze i egzekwują od innych pracy nad sobą. Nawet jeśli znaczyłoby to powiedzenie komuś bolesnej prawdy prosto w oczy (co starają się zrobić jak delikatniej). Pomimo tego wszystkiego, tak naprawdę są troskliwe i nigdy nie odmawiają pomocy. W zamian pragną tylko, by druga osoba chciała się doskonalić wraz z nimi.
Jeżeli kogoś to ciekawi, poniżej podaję podstawowe znaczenie i właściwości Saturna.
[secret]Starożytni astrolodzy o Saturnie mówili tak: „Bądź czujny, bo inaczej ogranie cię lenistwo i zapomnienie… Pamiętaj, że powinieneś wypełnić misję, którą Przeznaczenie ci wyznaczyło. Kiedy przyjdzie czas, Ono otworzy Ci oczy i skieruje na tą, co trzeba, drogę. Więc bądź do tego gotów… Uważnie słuchaj, a usłyszysz wezwanie!”.
W astrologii klasycznej Saturn symbolizował boga czasu Chronosa, władcę starości, był także uważany za planetę nieszczęść, najgorszą w całym horoskopie. Uważano, że na Saturnie żyją Władcy Karmy, tajemnicze duchy, które obserwowały to, jak ludzie wypełniają to, co przeznaczył im Los. Zbuntowane dusze, które w poprzednich wcieleniach nie chciały się rozwijać, ewoluować i rosnąć zsyłane są na Saturna, gdzie po surowych i ciężkich próbach oraz cierpieniach ponownie dostają szansę powrotu na Ziemię, na której znów mogą odpracowywać swoją karmę.
Konieczność tego odpracowania hamuje rozwój i wznoszenie się duszy, gdyż ściąga ją w dół, ku ziemi. Saturn uosabia najstarszą cząstkę karmy, która przenosi się z jednego wcielenia na drugie, nie dając możliwości tak lekkiego i swobodnego rozwoju, jak by dana jednostka chciała i tak dzieje się do tej pory, dopóki karma nie będzie odpracowana do końca. Owa najstarsza cząstka karmy gniecie człowieka jak wielki kamień leżący na drodze, który trzeba przesunąć albo w ogóle zabrać, problem w tym, że jest on bardzo ciężki można to zrobić jedynie krok po kroku, etapami. W związku z tym Saturn w horoskopie urodzeniowym pokazuje, jakie okoliczności nie zostały spełnione w poprzednim życiu, jakie problemy w tym życiu są najważniejsze, co dusza wybrała w celu odpracowania karmy w pierwszej kolejności i jakich prób oraz cierpień należy doświadczyć. Korzystna konfiguracja Saturna z innymi planetami i elementami horoskopu wskazuje na talenty i zdolności, które rozwijały się w ciągu całej drogi ewolucyjnej człowieka i są jego duchowym i intelektualnym kapitałem, natomiast niekorzystna wskazuje na nowe doświadczenia, na to, czego dana jednostka uczy się w tym życiu.
We współczesnej astrologii Saturn jest symbolem czasu i trudności losowych, obowiązków, powinności, odpowiedzialności, uporu, wytrwałości, wytrzymałości, cierpliwości, ukierunkowania na cel. Uosabia również zahamowania, opóźnienia, ograniczenia, ciężką fizyczną pracę, najróżniejszego rodzaju próby życiowe, starość, samotność, odosobnienie, zamknięcie się w sobie.
Saturn przynosi człowiekowi połowę jego porcji cierpień, a w połączeniu z Marsem – 90%, ale o ile działania Marsa są szybkie, nieprzemyślane, niebaczne i w większości przypadków wykonywanie w ataku wściekłości, to Saturn z reguły działa powoli i konsekwentnie. Nieszczęście podkrada się niezauważalnie, ale kiedy już przychodzi, to w pełnej „krasie” i na długo. Jak mówią popularne rosyjskie powiedzenia: „Przyszła bieda – otwieraj wrota” i „Bieda rodzi biedę”. Szczęśliwy ten człowiek, który w horoskopie ma życzliwego Saturna, ale coś takiego nie zdarza się często.
Jednak opinia, że Saturn to samo zło jest błędna i świadczy o całkowitym braku zrozumienia tej planety. Saturn to szkoła cierpliwości i twardości. To wyższa szkoła mądrości wypływająca ze zgromadzonych w poprzednich wcieleniach doświadczeń zbieranych na planie fizycznym i w wyniku różnego rodzaju prób. Ta planeta zawiera w sobie kosmiczną energię, którą trzeba przekształcać i wyciągać z niej esencję.
Ludzie z wyrazistym Saturnem nigdy i niczego nie dostają za darmo, wszystko muszą zarabiać własną pracą, wiele osiągają swoim rozumem i wspierają się osobistymi doświadczeniami. Wszelkie ich działania i pragnienia napotykają na silny sprzeciw środowiska, co szczególnie widoczne jest w dwóch pierwszych częściach życia, ale to właśnie takie saturniczne cechy, jak ambicje, upór, wytrwałość, poważny stosunek do życia, niezłomność, staranność, zasadniczość, autodyscyplina, samokontrola, opanowanie, zdolność do ograniczeń, zorganizowanie oraz naturalnie ukierunkowanie na cel pomagają tym ludziom osiągać to, co chcą, a w rezultacie dają możliwość osiągnięcia znaczącej pozycji w społeczeństwie, jak i zapewniają dobrą sytuację materialną tej osobie i jej bliskim. W głębi duszy u tych ludzi kryje się nieustanny strach przed przyszłością i biedą, dlatego to, co zdobyli, wywalczyli i zgromadzili starają się zachować za każdą cenę i wszelkimi dostępnymi metodami.
Stąd jasno wynika, że Saturnowi podporządkowany jest proces duchowego dojrzewania i to właśnie on sprzyja kształtowaniu się człowieka jako osobowości. Tak, on ogranicza, zmusza człowieka do pracy, uczy pokory, ale również nie pozwala rozmieniać się na drobne czy siedzieć bezczynnie na miejscu, skłania do koncentracji na konkretnym celu, nadaje sens życiu i zapewnia korzystny końcowy rezultat materialny. Pamiętać jednak należy, że surowość Saturna trzeba wnieść w świat miłości i życzliwości, w świat Wenus, Jowisza i Neptuna, inaczej może dojść do śmierci duszy.
(...)
W przypadku silnego wpływu Saturna w horoskopie urodzeniowym praca staje się powinnością i obowiązkiem, jednostka musi się do niej odnosić z największą odpowiedzialnością, ale przy należytym uporze i pracowitości osiągnąć taki człowiek może bardzo wiele.
Jeśli zasady saturniczne w horoskopie są skażone, to dążenie do władzy i wartości materialnych może stać się celem samym w sobie. W takim przypadku energia Saturna czyni z człowieka egoistę i obdarza go skostniałymi, dawno utrwalonymi stereotypami w myśleniu. Takie osoby zazwyczaj mają tendencję do narzucania różnych ograniczeń innym ludziom i surowej reglamentacji ich życia. Jednak nawet i to może być korzystne i konstruktywne, jeśli opierać się będzie na zdrowym rozsądku, rozwadze i szczerej chęci udzielenia pomocy potrzebującym jej.
- Astrologia Klasyczna, tom VI "Planety, Saturn, Uran, Neptun".
</secret>
Kruki bardzo często mają duży wpływ Saturna w horoskopie urodzeniowym. Dysponują, bądź dążą do uzyskania następujących cech:
<secret>Cechy pozytywne: powaga, koncentracja, ostrożność, oględność, upór, wytrwałość, cierpliwość, wytrzymałość, ukierunkowanie na cel; nieuprzedzony umysł, głęboki i przenikliwy; rzeczowość, praktycyzm, rozsądek, rozwaga; samodyscyplina, samokontrola, opanowanie; duże ambicje, władczość, pracowitość, chęć do działania, żarliwość, staranność, ostrożność, oszczędność.
Cechy negatywne: egoizm, samowola, ośli upór, chłód, chytrość, niewiarygodność, powolność; nieugiętość, konserwatyzm, dogmatyzm, interesowność, skąpstwo, zachłanność, brutalność, podstępność; skrytość, podejrzliwość, zazdrość, pamiętliwość, skłonność do narzekania; tchórzliwość, zawiść, mroczność, pesymizm, nieufność, drażliwość, zależność od nastrojów; nadużywanie władzy, wykorzystywanie innych do realizacji swoich celów; czasami niska duchowość, fanatyzm, skrajny materializm.
- Astrologia Klasyczna, tom VI "Planety, Saturn, Uran, Neptun".</secret>
Inne zwierzęta wykazujące cechy saturiańskie:
<secret>Fauna: niedźwiedź, wielbłąd, baran, osioł, zając, mysz, kret, słoń, pies, wilk, świnia, nietoperz, struś, czapla, żuraw, sowa, dudek, kruk, czajka zwyczajna, drozd, kukułka, zaskroniec, żmija, krokodyl, żółw, skorpion, żuki, komar, pasikonik, mięczaki, węgorz, mątwa.
- Astrologia Klasyczna, tom VI "Planety, Saturn, Uran, Neptun".</secret>
---
*Moim zdaniem kruki związane są też z Marsem, ale jest to tekst oparty na tradycyjnej symbolice, a nie moich wymysłach.
**Generalnie Kronos i Saturn byli tymi samymi bogami (Grecka i Rzymska wersja) jeśli ktoś nie wie.
Ostatnio zmieniony przez Erissan dnia Wto 21:34, 31 Sie 2010, w całości zmieniany 3 razy
|
|
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
Grupy
Galerie
Rejestracja
Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości
Zaloguj
